ശിരോലിഖിതം

തെരുവിലെ
ചവറ്റുകൂനയുടെ
മറവില്‍ പ്രസവിച്ച
കുഞ്ഞിന്റെ ശിരോ-
ലിഖിതമെഴുതിയ
തൂലിക അച്ഛന്‍
വലിച്ചെറിഞ്ഞു-
അമ്മ ഇരുട്ടിന്റെ
ആഴം തിരഞ്ഞ്
കറുപ്പിലലിഞ്ഞു.

തെരുവുപട്ടികളോട്
പൊരുതിനേടിയ
ഒരുപിടി എച്ചില്‍
വിശപ്പടക്കുമ്പോഴും
കരുണവറ്റിയ
മിഴികളിലെ കാമം
പിന്നിയ കുപ്പായം
കുത്തിക്കീറുമ്പോഴും
സ്ത്രീത്വം മറയ്ക്കാന്‍
പുഴയില്‍ അഭയം
തേടിയപ്പോഴും
തിരഞ്ഞത്
കളഞ്ഞുപോയ തൂലിക.

വഴിമുട്ടിയ
ജീവിതം നഗ്നത
മറച്ച ചേലയഴിച്ചു-
സ്ത്രീത്വം മറയ്ക്കുക
പ്രയാസം;
അഴിക്കാനെളുപ്പമെന്നോതി
വിശപ്പിന്‍ അതീന്ദ്രിയ-
ജ്ഞാനം.

നാഡികളില്‍
നിറഞ്ഞ വിഷം
ആറടിമണ്ണില്‍
അലിഞ്ഞുചേരുമ്പോള്‍
അപ്പുറത്തെ
അറയില്‍ സ്വന്തം
കവിതയിലെ
അക്ഷരങ്ങളുടെ
അരികും മൂലയും
ശരിയാക്കി
കളഞ്ഞുപോയ തൂലിക
തലചൊറിയുന്നു-
അക്ഷരങ്ങള്‍
ചിരിക്കുന്നു-കവിത
പിറക്കുന്നു
ചിന്തകള്‍ മരിക്കുന്നു.