മുന്നിലെ പിരിയുന്ന പാതകളില്
വിടപറയാതെ മറുവഴിതേടിയവന്
തൊണ്ടയില് മരിച്ചുവീണ നിലവിളിപോല്
സ്മൃതികളില് ജനിച്ച്, മൃതിയടയുന്നനേരം
മനതാരില് ആരോ തേങ്ങുന്നു;
'നീയൊരു മൂളിപ്പാട്ടുമാത്രം!'
അറിയാത്ത വരികളുടെ
പൊരുള് തേടാതെ മൂളുന്ന
പാട്ടിനെ ജനിമൃതികളുടെ
ബാന്ധവം തേടിയെത്താറില്ല!
മൂളുന്ന പാട്ടുകള്ക്ക്
ഈണം മാത്രം സ്വന്തം;
അര്ത്ഥവും അക്ഷരങ്ങളും
വികാരവുമില്ല; സ്വത്വവും!
ഇടവേളകളിലെ അര്ത്ഥശൂന്യ-
മൂളലില് അര്ദ്ധമാം വരികള്
പൂരണം നേടുന്നു;വെങ്കിലും
ചായം തേച്ച അക്ഷരങ്ങള്
മങ്ങിമറയുന്നുണ്ടാവുമെന്നറിയുക!
പാടട്ടെയിനിയൊരു മേഘമല്ഹാര്
കറുത്ത പ്രണയമേഘം പെയ്തൊഴിഞ്ഞ്
വെളിച്ചത്തുരുത്തുകള് പരക്കട്ടെ;
പ്രണയം മൂളിപ്പാട്ടായ് പിന്നെയും പടരുവോളം!
Sunday, July 10, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)