ഏകാന്തതയുടെ
വല്‍മീകത്തില്‍
സ്മൃതികളുടെ
മണ്‍ചെരാത്
തെളിയിച്ച്
ഇന്നലെ
പ്രണയത്തിന്റെ
ചിത്രം വരയ്ക്കാ-
നൊരുങ്ങി.
അജ്ഞതയിലെ
അറിവ്
രൂപം നല്‍കി.
പ്രതീക്ഷയുടെ
നിറക്കൂട്ടുകള്‍
ചായം തേച്ചു.
സ്വപ്നങ്ങള്‍ ചാലിച്ച്
മിഴികള്‍ക്കു
ജീവന്‍ നല്‍കവേ
കാലം കാറ്റായി
വന്ന് മണ്‍ചെരാത്
ഊതിയണച്ചു.
മിഴികളില്‍
പണിതത്
ശവകുടീരങ്ങള്‍!
ഒന്ന്
എന്റേതായിരുന്നു.
4 comments:
an old, very old poem...
അങ്ങനെ ആ ജീവിത ചിത്രവും അപൂര്‍ണ്ണമായി അല്ലേ?
വീണ്ടും ഒരെണ്ണം ശ്രമിക്കാലോ... ഒന്നു ട്രൈ ചെയ്യൂന്നേ.. :)
കവിത ഇഷ്ടപ്പെട്ടു.
valare nannayittundue iniyum ezhuthuka.
Post a Comment