tag:blogger.com,1999:blog-17868030814324024192024-03-05T23:58:57.694+05:30നീലാംബരിതേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.comBlogger90125tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-17831312747095420112011-07-10T09:57:00.000+05:302011-07-10T09:57:35.933+05:30മൂളിപ്പാട്ടുകള് പറയാതിരിക്കുന്നത്....മുന്നിലെ പിരിയുന്ന പാതകളില്<br />
വിടപറയാതെ മറുവഴിതേടിയവന്<br />
തൊണ്ടയില് മരിച്ചുവീണ നിലവിളിപോല്<br />
സ്മൃതികളില് ജനിച്ച്, മൃതിയടയുന്നനേരം<br />
മനതാരില് ആരോ തേങ്ങുന്നു;<br />
'നീയൊരു മൂളിപ്പാട്ടുമാത്രം!'<br />
<br />
അറിയാത്ത വരികളുടെ <br />
പൊരുള് തേടാതെ മൂളുന്ന <br />
പാട്ടിനെ ജനിമൃതികളുടെ<br />
ബാന്ധവം തേടിയെത്താറില്ല!<br />
<br />
മൂളുന്ന പാട്ടുകള്ക്ക്<br />
ഈണം മാത്രം സ്വന്തം;<br />
അര്ത്ഥവും അക്ഷരങ്ങളും<br />
വികാരവുമില്ല; സ്വത്വവും!<br />
<br />
ഇടവേളകളിലെ അര്ത്ഥശൂന്യ-<br />
മൂളലില് അര്ദ്ധമാം വരികള്<br />
പൂരണം നേടുന്നു;വെങ്കിലും<br />
ചായം തേച്ച അക്ഷരങ്ങള് <br />
മങ്ങിമറയുന്നുണ്ടാവുമെന്നറിയുക!<br />
<br />
പാടട്ടെയിനിയൊരു മേഘമല്ഹാര്<br />
കറുത്ത പ്രണയമേഘം പെയ്തൊഴിഞ്ഞ്<br />
വെളിച്ചത്തുരുത്തുകള് പരക്കട്ടെ;<br />
പ്രണയം മൂളിപ്പാട്ടായ് പിന്നെയും പടരുവോളം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-38043984061179626752011-02-17T10:36:00.000+05:302011-02-17T10:36:21.711+05:30ചിതലരിക്കുവോളംതളര്ന്ന ശരീരത്തിലെ തളരാത്ത<br />
മനസ്സില് ചേര്ത്തുവെച്ച ഗണിത-<br />
പുസ്തകത്തിലെ ചിലയേടുകളില്<br />
ചിതലരിച്ചത് അച്ഛനറിഞ്ഞുകാണില്ല; <br />
<br />
തളര്ന്ന പെരുവിരലില് ജീവിത- <br />
ശേഷിപ്പായി മക്കള് പുരട്ടിയ മഷി <br />
കറുത്തുണങ്ങിയനേരം ഇറ്റുവീണ ഉപ്പുനീര് <br />
നേര്ത്ത ശ്വാസം വിഴുങ്ങുവോളം!<br />
<br />
വിഷം ചേര്ത്ത കഞ്ഞി മോന്തിയ <br />
അച്ഛന്റെ ആനന്ദത്തില് അമ്മ ചിരിച്ചത്<br />
ചിതലരിച്ചിട്ടും നശിക്കാത്ത മന-<br />
ക്കണക്കോര്ത്തായിരിക്കണം! <br />
<br />
ഉമ്മറച്ചുമരിലെ ചെമ്മണ്ണുമറച്ച്<br />
പരുപരുത്ത ക്യാന്വാസില്<br />
വര്ണ്ണചിത്രമായിനി വിശ്രമിച്ചീടാം-<br />
മുഖത്ത് സുഷിരങ്ങള് വീഴ്ത്തി <br />
ചുവപ്പുചാലിച്ച്, ചിതലരിക്കുവോളം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-89705676751660785002010-12-16T15:44:00.000+05:302010-12-16T15:44:32.873+05:30നിറഭേദങ്ങള്നിറം മാറ്റിയ ചോരത്തുള്ളികള് <br />
ധവളപക്ഷത്തില് ചേര്ത്തുവെച്ച്<br />
വിധിയുടെ ലിറ്റ്മസ്, തീക്ഷ്ണമാം <br />
'മോഹ'ത്തെ ഒഴുക്കിക്കളഞ്ഞുവോ...! <br />
<br />
വൈദ്യം തേടിയലഞ്ഞ നാളുകളില്<br />
സ്വരുക്കൂട്ടിയ പാവക്കുഞ്ഞുങ്ങള്ക്കരികെ,<br />
പ്രിയനേകിയ വെളുത്ത മാത്രകള്ക്ക്<br />
ദുഷിച്ച ചുവപ്പില് സമാധിയൊരുങ്ങി!<br />
<br />
പിറവിയറിയാതെ 'മരിച്ച' ജീവകണിക <br />
വികൃതഗര്ഭപാത്രത്തില് ചുവപ്പായനേരം, <br />
ചുരന്ന മാറിടം തുടയ്ക്കാത്ത ‘അമ്മ'യ്ക്കരികില്<br />
അനാഥമായുറങ്ങുന്ന പാവക്കുഞ്ഞിന് <br />
ജീവനേകാന് ദൈവം വീണ്ടും മറക്കും!<br />
<br />
മാറ്റിയ നിറത്തിന് പൊരുളറിയില്ലെങ്കിലും<br />
പ്രിയലിറ്റ്മസ്, നീ നരച്ചുപോകാതിരിക്കട്ടെ....!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-87141462322593895022010-09-26T15:01:00.000+05:302010-09-26T15:01:39.845+05:30മരുഭൂമി പറയാതിരിക്കുന്നത്...ആഴങ്ങളില് വന്യമായ്പെയ്തിറങ്ങിയ മഴ,<br />
ആസക്തിയില് പ്രജ്ഞയറ്റ് മേഘമായുറഞ്ഞു.<br />
ജീവന്റെ ആദ്യതുടിപ്പിന് നിര്വൃതിയിലും<br />
മഴയുടെ വരവും കാത്ത് മരുഭൂവിരുന്നു.<br />
<br />
മഴയുടെ തുറക്കാത്ത ജനാലച്ചില്ലുകളില്<br />
തട്ടി,ച്ചിന്നിച്ചിതറിയ മിഴികള് നിറഞ്ഞ്<br />
പാതയറിയാതെ ചാലിട്ടൊഴുകിയ രക്തം<br />
മരീചികയുടെ പുതപ്പില് അഭയം തേടുന്നനേരം<br />
സ്വപ്നങ്ങളില് മരുഭൂ ചോദിക്കുന്നുണ്ടാവും;<br />
<br />
ഇരുളും വെളിച്ചവും കാലവുമുറങ്ങി,<br />
അച്ഛനെകാണാതെ അകത്തേതൊട്ടിലില്<br />
ഉണ്ണിയുമുറങ്ങി; ദൂരെയൊരു നിഴലായി<br />
ജനാലച്ചില്ലിന്നപ്പുറം ഉറങ്ങാത്തതെന്തേ നീ?<br />
<br />
മരുഭൂവിന്റെ വരണ്ട ചുണ്ടുകളില്<br />
വിരിയുന്ന പുഞ്ചിരിയില്, തലമുറകളുടെ<br />
സ്നേഹം ചാലിച്ചുചേര്ത്തത് മഴയറിയുക;<br />
അനിവാര്യവിധിയുടെ കൂട്ടിച്ചേര്ക്കലിലാവും!<br />
<br />
അന്ന്, അതിതീക്ഷ്ണമായ്പെയ്താലും മരുഭൂ<br />
അറിഞ്ഞേക്കില്ല, മഴയുടെ ആസക്തി!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-9239343228788331182010-08-07T19:41:00.000+05:302010-08-07T19:41:31.042+05:30രക്തവര്ണ്ണപ്പൂക്കള്ആഴ്ന്നിറക്കിയ ആയുധത്തിന്റെ<br />
മൂര്ച്ചയുള്ള തണുപ്പില് വിറച്ച മരം<br />
ഭൂമിയ്ക്കുമ്മയേകിയുറങ്ങുന്ന നേരം<br />
ദാനമേകും രക്തവര്ണ്ണപ്പൂക്കള്! <br />
<br />
വരണ്ടുണങ്ങിയ ഭൂമിയില് <br />
നിപതിച്ച പരാഗരേണുക്കള് <br />
പ്രജ്ഞയറ്റ് ഒഴുകിയനേരം <br />
നിലാവിന്റെ ജലച്ചായത്തില് <br />
മിഴിനീര് ചാലിച്ചുചേര്ത്ത്, <br />
രാത്രിയുടെ പ്രതലത്തില് <br />
ചുമര്ചിത്രങ്ങള് രചിച്ച് <br />
മുറിവില് മരുന്നു പുരട്ടുന്നു<br />
കൊഴിഞ്ഞയിലകള്! <br />
<br />
ചതഞ്ഞരഞ്ഞ പൂക്കളിലെ <br />
കട്ടപിടിച്ച ചോരയില്<br />
മുങ്ങിമരിച്ച പരാഗരേണു<br />
ഉയിര്ത്തേഴുന്നേല്ക്കുംവരെ<br />
മാരുതന് വിരുന്നെത്തില്ല;എങ്കിലും,<br />
<br />
മനോവീണയില് സ്മൃതിതന്ത്രികള് മീട്ടി <br />
പാതിരാമഴയില് നീലാംബരി മൂളി <br />
ചുംബിച്ചുണര്ത്താന് അവന് വരുന്നദിനം<br />
കാഴ്ചവയ്ക്കണം ഒരുനുള്ളുപൂമ്പൊടി!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-59683263502251270562010-05-27T18:41:00.000+05:302010-05-27T18:45:22.533+05:30പെയ്തൊഴിഞ്ഞ മഴയില്....പാതകള് മഴയെയറിയുമെന്നൊരു മൊഴി<br />
വഴിയറിയാതാരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നു! <br />
<br />
പെരുമഴ പെയ്തുപോയ മനസ്സിന്റെ നനഞ്ഞ <br />
ജനാലച്ചില്ലുകളില് ദു:ഖങ്ങള് ഇപ്പോള്<br />
മുട്ടിവിളിക്കാറില്ല, തുറന്നിട്ട വാതായനങ്ങള് കടന്ന്<br />
വരാറുമില്ല; ദു:ഖങ്ങള്ക്കും മടുത്തിരിക്കണം...<br />
<br />
നിന്നെപ്പുണരാന് എനിക്ക് കൈകളില്ലല്ലോ എന്ന് ചൊല്ലി<br />
കവിതകളുടെ കാറ്റ് ഇനി എന്നെ തേടിയെത്തില്ല;<br />
കവിതകള്ക്ക് എന്നെ വേണ്ടാതായിരിക്കുന്നു...<br />
<br />
പൂജ്യത്തില് നിന്ന് പൂജ്യമെടുത്താലും<br />
പൂജ്യത്തിനോട് പൂജ്യം കൂട്ടിവെച്ചാലും<br />
ഉത്തരം പൂജ്യമെന്ന അറിവിന്റെ നിറവില്<br />
മുറുകുന്ന പൂജ്യത്തില് തലപൂഴ്ത്തിയുറങ്ങണം!<br />
<br />
ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ടത് കൂടെയുണ്ടായിട്ടും ഏകാന്തത<br />
മാത്രം പ്രണയിച്ച എന്റെ രാവുകളില് ചിന്തകളെ വഞ്ചിച്ച്,<br />
അക്ഷരങ്ങളില് ഊതിയൂതിമിനുക്കിപ്പണിത കവിതകളില്<br />
കൂടുകൂട്ടിയത് അര്ത്ഥങ്ങളോ അര്ത്ഥമില്ലായ്മയോ...?<br />
<br />
ഒരുപക്ഷേ, ഉരുണ്ടുകൂടിയ മിഴിനീര്കണങ്ങള് വെറുതെ അക്ഷരങ്ങളായതാവാം;<br />
അല്ലെങ്കില്, ഒരു കരള് പിളരും കാലത്തിന്റെ നേര്ക്കാഴ്ചയില് മനസ്സ്<br />
പിടഞ്ഞതാവാം, അതുമല്ലെങ്കില് സ്മൃതികള്, ചിരംജീവികള് ചിരിക്കുന്നതാവാം!<br />
ഒരിക്കല്ക്കൂടി,യൊരു വായനയില്, ഒരു പിന്നടത്തത്തില് ചികഞ്ഞിട്ടും <br />
അറിയാനാവുന്നില്ല എന്തിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു ഈ വെറും കവിതകള്...?<br />
<br />
കവിതകളിലെ 'വിത' തേടി വന്ന്, സ്നേഹം വിതച്ചവന്,<br />
എന്റെ ദു:ഖങ്ങളുടെ വീതം പിടിച്ചുവാങ്ങിയവന് <br />
പിന്വിളിയരുതെന്ന അന്ത്യശാസനത്തില് തിര്ഞ്ഞുനോക്കാതെ<br />
അനന്തമായ പാതയില് അകന്നുപോവുന്നു.......എന്തേ,<br />
തളര്ന്നുപോയ മനസ്സിനെയാശ്വസിപ്പിക്കാന് ചിലയക്ഷരങ്ങളെങ്കിലും..?<br />
<br />
അന്ന്, ചിലയറിവുകളുടെ നീറുന്ന വേദനയില് കുറിച്ചത് വീണ്ടുമോര്ക്കുന്നു-<br />
<br />
ദൂരെ, അനാഥയുടെ<br />
സനാഥമായ കാലം! <br />
<br />
സര്പ്പക്കാവില,ന്തിയില്<br />
വിളക്കുവെയ്ക്കുന്ന<br />
അനിയത്തി, രണ്ടുതുള്ളി<br />
ഉപ്പുചേര്ത്ത ജലം നല്കി<br />
നടന്നുപോകുന്നു.<br />
<br />
ഓര്മ്മകളില് എന്റെ അക്ഷരങ്ങളെ വെറുതെ വിട്ട് മറയട്ടെ-<br />
ഒരുപിടി നന്മകള്, ചിലപേരുകള്, നല്ല മനസ്സുകള്, സ്നേഹം....<br />
എന്നുമോര്മ്മയുണ്ടാവും....<br />
<br />
എന്നില് ചലനമുണ്ടാക്കിവരോട് സന്തോഷത്തോടെ നന്ദി പറയട്ടെ-<br />
ചെറിയനാടന് ചേട്ടന്, ചേട്ടന്റെ ഇമ്പ്രൂസ്, മാണിക്യം ചേച്ചി, ഹേനാ, സിജി, സെറിനേച്ചി, സംഗീതേച്ചി, നജീമിക്ക, സുല്, അഞ്ജു, തള്ളശ്ശേരി, യൂസുഫിക്ക, ലക്മ്യേച്ചി, അനുപമ, പകല്, സുനില്, രഞ്ജിത്ത്, പല്ലശ്ശന, അജിത്തേട്ടന്, അനൂപ് - മറക്കാനാവാത്ത ധാരാളം പേരുകള്....<br />
<br />
പെയ്ത മാനം ചാലിക്കുന്ന<br />
നിറക്കൂട്ടുകള് കണ്ട്<br />
പെയ്യാത്ത മാനത്തിന്റെ<br />
ഉരുണ്ടുകൂടിയ ദു:ഖം ചിരിച്ചോതി-<br />
''നീണ്ടുപോകുന്നതെങ്കിലും<br />
ഉരുണ്ട ഭൂമിയിലെ വഴികള്ക്ക്<br />
കൂട്ടിമുട്ടാതിരിക്കാനാവില്ല...!''<br />
<br />
പക്ഷേ, പ്രതീക്ഷകള്ക്ക് ചിറക് കരിഞ്ഞ ഒരുകാലത്ത്<br />
പിന്വിളി വിളിക്കാനാവാത്തയകലത്തില് നടക്കേണ്ടതുണ്ട്;<br />
ഒന്നുകൂടി, ഒരിക്കല്ക്കൂടി പറയട്ടെ, <br />
ആത്മാര്ത്ഥമായ നന്ദി! <br />
<br />
മുന്പ് കുറിച്ചിട്ട ചിലവരികളുടെ അര്ത്ഥം എന്നെനോക്കിച്ചിരിക്കുന്നു ഇപ്പോള്-<br />
<br />
‘മരിച്ച‘ ഓര്മ്മകളില്<br />
അക്ഷരങ്ങളായുറഞ്ഞവരും,<br />
‘ജീവിക്കുന്ന‘ ഓര്മ്മകളില്<br />
വര്ഷപാതമായി വന്ന്<br />
വേനലിന്റെ കൊടുംചൂട്<br />
തേടി യാത്ര നടത്തുന്നവരും<br />
മറവിയില് വിലീനമാകുന്നു!<br />
<br />
എങ്കിലും, മിണ്ടിയും മിണ്ടാതിരുന്നും എപ്പോഴെങ്കിലും<br />
ആരെയെങ്കിലും വേദനിപ്പിച്ചുവെങ്കില് മാപ്പ്...<br />
<br />
ഒരു അമാവാസിയില് കുറിച്ച കവിതയിലെ <br />
അവന് തിരുത്തിയ അക്ഷരങ്ങള് പാടുന്നു-<br />
<br />
പറയാതെ പോയ<br />
വാക്കുകളുടെ<br />
പുണ്യമാവും<br />
നിന്റെ സ്വര്ഗ്ഗം!!<br />
<br />
പറയാതെ പോയ എന്റെ വാക്കുകളുടെ പുണ്യത്തില് ഇനി തിരിഞ്ഞുനടത്തം- <br />
വിട.......തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-37787836437504097932010-05-21T01:00:00.000+05:302010-05-21T01:00:38.573+05:30അമാവാസിഇരുട്ടുമൂടിയ ആശുപത്രിവരാന്തകളില്<br />
മറ്റൊരു ശില്പമായ് ഇരുന്നവന്റെ<br />
നിറഞ്ഞ മിഴികളില്തങ്ങാതെ വീണുടഞ്ഞ <br />
നിമിഷങ്ങള്ക്ക്, ആയുസ്സ് ഇത്തിരിദൂരം! <br />
<br />
ഇറ്റുവീഴുന്ന നിമിഷത്തുള്ളികളില് <br />
ജീവിതം ജീര്ണ്ണിച്ചുപോവുമെന്നു നീ!<br />
മരുന്നുകുപ്പികള് നിറഞ്ഞ കിടക്കയില് <br />
കൊഴിയുന്ന നിമിഷങ്ങളുടെ വിലാപം!<br />
<br />
സ്നേഹമഴയുടെ അക്ഷരങ്ങള്കുറിച്ച് <br />
എന്റെ മരണാഭിരതിയുടെ ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക്<br />
മിന്നലിന് വെളിച്ചമായ് വന്ന നീയറിഞ്ഞീല, <br />
‘ഇടി‘യുടെ ജീവിതാഭിരതിയെന്നെ കരയിപ്പിച്ചത്! <br />
<br />
ജന്മദിനങ്ങളിലെന്നെ തേടിയെത്തിയ <br />
അക്ഷരങ്ങളിലെന്നും തേടിയത് നിന്നെ;<br />
വന്നില്ല നീ; സ്നേഹത്തിന്റെ മധുരം <br />
പുരണ്ട നിന്റെ ശബ്ദവും അക്ഷരങ്ങളും!<br />
<br />
നിന്റെ മിഴികളില് എന്നോ നിറഞ്ഞ ജലം<br />
ജന്മാന്തരങ്ങളുടെ ജന്മദിനമൊരുക്കുന്നുവിന്നും!<br />
ഇടിമിന്നല്വെളിച്ചത്തില് ഇരുട്ടുചാലിക്കുന്ന<br />
ഏതോ രാത്രികളില് മഴ തേങ്ങുന്നു;<br />
<br />
താരയെ സ്നേഹിക്കാനാവാത്ത സൂര്യന്<br />
സ്നേഹിക്കാനാവുമോ അമാവാസിയെ?<br />
<br />
മഴയുടെ ആര്ത്തനാദമിരമ്പിയ ഒരു <br />
അമാവാസിയില് ജനിച്ചവള്ക്ക് കൂട്ട്;<br />
മാനത്തെ വെളിച്ചത്തുരുത്തിന് ജനാല <br />
തുറക്കാന് വൃഥാ ശ്രമിക്കും താരകള് മാത്രം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-18119066656310132352010-05-13T19:13:00.000+05:302010-05-13T19:13:33.607+05:30ശൂന്യതയുടെ ഗണിതംചതുഷ്ക്രിയകളുടെ മാസ്മരികതയ്ക്കപ്പുറം<br />
തുടക്കത്തില് ഒടുങ്ങി, തുടക്കവും ഒടുക്കവും<br />
നഷ്ടമാവുന്ന പൂജ്യമെന്ന പ്രഹേളികയിലായിരുന്നു<br />
എന്റെ ചിന്തകള് എന്നും വീണുടഞ്ഞിരുന്നത്.<br />
<br />
കഴുത്തിനുപുറകില് ജീവിതം കൊരുത്ത<br />
സ്വര്ണ്ണനൂലില് അവന് കൊളുത്തിടുന്നനേരം<br />
സങ്കലനനിയമത്തിന്റെ സരളസൂത്രവാക്യങ്ങള്<br />
നമ്രമുഖിയാമെന് മനതാരില് കലപിലകൂട്ടി!<br />
<br />
സ്വപ്നങ്ങളുടെ പൊട്ടിച്ചിതറിയ വളപ്പൊട്ടുകളില്<br />
പുരണ്ട ചോര ചേര്ത്ത് ഒട്ടിച്ചുണ്ടാക്കിയ കൈവള<br />
ചന്തമുള്ള പൂജ്യമായി സ്വയമുരുണ്ട് ദൂരെയകന്നുമാറി<br />
ഉച്ചത്തില് ചിരിച്ചനേരവും മിഴികള് നനഞ്ഞില്ല;<br />
ശൂന്യതയുടെ ഗണിതമായിരുന്നു എന്റെ ഇഷ്ടവിഷയം!<br />
<br />
ഒന്നിനോടൊന്നുചേരുമ്പോള് രണ്ടില്ല,<br />
'ഒന്നുമാത്രം!' എന്നു ചൊല്ലിയവന് പറഞ്ഞില്ല;<br />
ഒന്നില് നിന്നും 'ഒന്ന്' അകന്നുപോവുമ്പോള്<br />
'ഒന്ന്' പിന്നെയും ശേഷിക്കുമെന്ന ജീവിതഗണിതം! <br />
<br />
പൂജ്യത്തില് നിന്ന് പൂജ്യമെടുത്താലും<br />
പൂജ്യത്തിനോട് പൂജ്യം കൂട്ടിവെച്ചാലും<br />
ഉത്തരം പൂജ്യമെന്ന അറിവിന്റെ നിറവില്<br />
മുറുകുന്ന പൂജ്യത്തില് തലപൂഴ്ത്തിയുറങ്ങണം!<br />
<br />
'ശൂന്യതയുടെ ഗണിതം തേടിയവള്ക്കിവിടെ വിശ്രമം'<br />
ഒരുതുള്ളി മിഴിനീരിറ്റിച്ച് പഴകിയ വാക്കുകളടര്ത്തിമാറ്റുക, <br />
സ്വര്ണ്ണനൂലില് കൊളുത്തിയ പരസ്പരവിശ്വാസം<br />
പൂജ്യമായി അനാദിയായ്, അനന്തമായുറങ്ങുന്നുണ്ടാവും!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com15tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-60422794606397244012010-05-01T13:58:00.000+05:302010-05-05T21:20:41.533+05:30മിഴിനീര്മഴപ്പൂക്കള്മേഘമല്ഹാര് സംഗീതമുതിര്ത്ത<br />
ഇടവപ്പാതിരാത്രികളില് <br />
വേനലില് വറ്റാതെ സൂക്ഷിച്ച <br />
പ്രണയത്തിന്റെ സമര്പ്പണം!<br />
<br />
വിങ്ങുന്ന മാനം പൊഴിച്ച <br />
ഉപ്പുകലരാത്ത മിഴിനീര്<br />
ഭ്രാന്തമായ് രമിച്ച്, കുഴികളില് <br />
നിറഞ്ഞൊഴുകിയൊരു പുഴയാ-<br />
യൊടുങ്ങി,യാഴിയില് ചേരും!<br />
<br />
വറ്റിവരളുന്ന നീറുന്ന വേദനയില്<br />
മാനം കൈകള് നീട്ടിവിളിക്കുന്നു,<br />
പിന്നെയും! യാത്രയാവാതെ വയ്യ- <br />
പ്രണയം വിളിക്കുന്ന നേരം; പോവുക...!<br />
<br />
വീണ്ടുമൊരു പ്രണയകാലം തേടി<br />
ഈറന് മാറാതെ, രതിയുണര്ത്തി <br />
കുഴികളില് ഉഴറാതൊഴുകീടും മഴ<br />
അറിഞ്ഞീടുമോ താണ്ടുന്ന പാതകള്..? <br />
<br />
പാതകള് മഴയെയറിയുമെന്നൊരു മൊഴി <br />
വഴിയറിയാതാരെയോ കാത്തിരിക്കുന്നു!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-50035513501055656682010-04-20T00:25:00.001+05:302010-04-20T00:25:56.792+05:30ചില ശിഥിലചിത്രങ്ങള്കൈത്തണ്ടയിലെ പോറലില്<br />
തലോടി അവന് മൊഴിഞ്ഞു, <br />
പ്രണയം നേടുക കഠിനം! <br />
<br />
ജീവിതം വേലികെട്ടിപ്പകുത്ത <br />
കിടക്കയില് നിദ്രതഴുകാത്ത<br />
രാത്രികളില് ഓര്ത്തു- <br />
പ്രണയത്തീ അണയാതെ <br />
സൂക്ഷിക്കുക അതികഠിനം.<br />
<br />
അവനോതി, പ്രണയമൊരു<br />
മണ്ചെരാതുപോല്;<br />
അഗ്നിയില് വെന്തുനീറി<br />
പ്രകാശമേകി ചിരിക്കും. <br />
<br />
കെട്ടടങ്ങി തണുത്തുറയു-<br />
മെന്നോതി അണഞ്ഞ <br />
ചെരാതിലെ കറുപ്പില് <br />
സുറുമയെഴുതി ഞാനും!<br />
<br />
ഞാന്, അവന് കുലച്ച <br />
വില്ലിലെ വെറുമൊരമ്പ്; <br />
<br />
വൈകുന്നതെന്തേ നീ,<br />
മാറോടുചേര്ത്ത് <br />
വലിച്ചുപിടിച്ചെന്നെ<br />
ദൂരേയ്ക്കയച്ച് <br />
സ്വതന്ത്രനാവുക...!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com17tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-88917096023963198952010-04-15T00:34:00.000+05:302010-04-15T00:34:45.439+05:30വിഷുച്ചിത്രങ്ങള്കൂടിച്ചേരാനാവാതെ മുറിഞ്ഞുപോകുമൊരു-<br />
സ്വപ്നത്തില് തുന്നിച്ചേര്ക്കുന്ന പുത്തനുടുപ്പില്<br />
സമ്പല്സമൃദ്ധിയുടെ കിന്നരം ചേര്ക്കുന്നനേരം,<br />
കൈനീട്ടം കിട്ടിയ നാണയത്തുട്ടില് അമ്മയുടെ<br />
വിയര്പ്പിന്റെ മണമെന്ന് ചൊല്ലീ അനിയത്തി!<br />
<br />
വെന്തുരുകിക്കരയുന്ന പൂത്തിരികളുടെ<br />
ദൈന്യത മുറ്റിയ മൗനസംഗീതത്തില്<br />
അയലത്തെ കുട്ടികള് 'തീ'യില് കളിക്കവേ<br />
'തീ'യില്ലാത്തയടുപ്പിലെ വെണ്ണീറില് ഒരു വിഷു!<br />
അച്ഛന്റെ കുഴിഞ്ഞ മിഴികളില് ഇടറുന്ന<br />
മൊഴികളുടെ ഉരുണ്ടുകൂടിയ വര്ഷപാതം! <br />
<br />
സ്വരുക്കൂട്ടിയ മോഹമഞ്ചാടിമണികള്<br />
പലതായ് പകുത്ത് കൈനീട്ടം നല്കിയൊരമ്മ<br />
സങ്കടമണിച്ചെപ്പില് സ്നേഹം നിറച്ച്<br />
മഞ്ഞനിറം പൂശി വിഷുക്കണിയൊരുക്കുന്നു!<br />
<br />
കൃത്രിമപ്പൂക്കളില് പുലരിയുണരാത്ത,<br />
ആശംസാപത്രങ്ങള് അക്ഷരങ്ങള് തുപ്പാത്ത <br />
അന്നത്തെയന്നം തേടുന്ന കുടിലുകളില് <br />
'മറ്റേതോ' ദിനംപോല് പോവാറില്ല വിഷു!<br />
<br />
ലോകമീയരങ്ങില് വേഷമാടിത്തീര്ക്കാന് <br />
പുതിയ ചായമിടുന്ന വിഷുദിനത്തില് <br />
കണ്ണന് പീതാംബരമണിഞ്ഞ് വിരുന്നുവരും;<br />
മറവിയുടെ ആഴിയില് ദു:ഖങ്ങള് മറയും!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com14tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-61768064846268543472010-04-08T01:01:00.000+05:302010-04-08T22:44:33.998+05:30പാദമുദ്രകള്അച്ഛന്റെ നനഞ്ഞ കാല്പ്പാടുകളില്<br />
നോവുപടര്ത്താതെ നടന്ന നിഴല് <br />
കറുപ്പുപുരട്ടി സ്വന്തമാക്കാന് <br />
അന്ധകാരം അണഞ്ഞനേരവും<br />
മായാതെനിന്ന കുഞ്ഞുപാദചിത്രങ്ങള്<br />
മേഘം പൊഴിച്ച ചുടുമിഴിനീര്-<br />
പ്പൂക്കള് വീണായിരിക്കും<br />
കരിഞ്ഞുപോയിരിക്കുക!<br />
<br />
സ്നേഹത്തിന്റെ പൂക്കാലം കൊരുത്ത് <br />
അനിയത്തി കോര്ത്ത മാലചൂടി <br />
ഒന്നിച്ചുറങ്ങിയ രാത്രികളിലൊന്നില്<br />
യാത്രപോയ കുന്നിമണികള് നോക്കി<br />
കുമ്മായമടര്ന്നുപോകുന്ന ചുമരിന്റെ<br />
വേദനയില്, മനസ്സ് മറവിയില് മുങ്ങിമരിച്ചു!<br />
<br />
നിന്റെ വലിയ മിഴികളില്<br />
പ്രണയത്തിന്റെ ആഴിയിരമ്പുമ്പോള്<br />
തനുവിലുണരുന്ന കാമനദികള്<br />
മൃത്യുവടയുന്നെന്ന് ചൊല്ലിയവന്<br />
കനവില് നിനച്ചിരിക്കാത്തനേരം<br />
ഉണ്ണാതെയുറങ്ങാതെ തേടിവരുന്നു!<br />
<br />
മിഴികളിലിരമ്പുന്ന ആഴി മറച്ച്<br />
കൊട്ടിയടച്ച വാതായനങ്ങള്ക്കിപ്പുറം<br />
വെളുത്ത ശീലക്കുടയില് അവനെചേര്ത്ത്<br />
നനഞ്ഞ മണ്ണില് നടക്കുന്നനേരം<br />
ആരെയോകാത്ത് പാദമുദ്രകള്<br />
അനാഥമായി സമാന്തരമായിക്കിടന്നു!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-28550003422984636902010-03-27T23:38:00.001+05:302010-03-27T23:38:44.295+05:30സഹയാത്രികഎന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ നീറുന്ന<br />
മുറിവില് ഉപ്പുപുരട്ടി ഏകനായി<br />
യാത്രപോയ നിന്റെ പുറകില്<br />
വരാതിരിക്കാന് എനിക്കാവില്ല! <br />
<br />
പാദമുദ്രകള് അവശേഷിക്കാത്ത <br />
യാത്ര നിറഞ്ഞ നിന് കവിതകള് <br />
മരിച്ചുവീഴില്ല; പക്ഷേ, നിന്റെ <br />
പാദമുദ്രകളില് വഴിയറിഞ്ഞവളുടെ <br />
നഷ്ടപാതകളില് അക്ഷരങ്ങള് <br />
എരിഞ്ഞുതീര്ന്നേയ്ക്കാം!<br />
<br />
വഴി(തെറ്റി)തേടിയെത്തിയ നീണ്ട <br />
സമാന്തരരേഖകളിലൂടെ നടക്കവേ<br />
തട്ടിവീഴ്ത്തിയെന്നെ പ്രാപിച്ച് <br />
ആരവമുണര്ത്തി അവനും കടന്നുപോയി.<br />
<br />
വീണ്ടും തെളിഞ്ഞ പാദമുദ്രകളില്<br />
ചവിട്ടാതെ നടക്കട്ടെ ഒരിക്കലെങ്കിലും!<br />
തിരിച്ചുവരാനൊരു വഴിയൊരുക്കാം<br />
ഇടമില്ലാത്തയിരുട്ടുമുറിയില് നിന്നും...!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com19tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-83346235340062879432010-03-20T15:49:00.001+05:302010-03-20T15:49:56.695+05:30വേര്പാടിന്റെ അരുളപ്പാടുകള്ഹൃത്തില്നിന്നടര്ത്തിയെടുത്ത് <br />
വലിച്ചെറിഞ്ഞ പ്രണയം <br />
വിരിയിച്ച പുഞ്ചിരി, ഇന്നലെ <br />
പെയ്ത മിഴികള് സ്വന്തമാക്കി!<br />
<br />
വേര്പെടാനെന്നറിഞ്ഞും<br />
വലിച്ചടുപ്പിക്കുന്ന പ്രണയം <br />
സ്മൃതികളായ് വേദന<br />
പടര്ത്തും, മൃത്യുവോളം! <br />
<br />
വാനത്തിന് ചന്തം നല്കി<br />
വെളുത്ത മേഘങ്ങളായി <br />
പുഞ്ചിരിച്ച പ്രണയമിനി <br />
കറുത്തിരുളും വേര്പെടാന്;<br />
വിരഹമറിയുന്ന നേരം, മാനം<br />
മഴയായി പ്രണയം വീഴ്ത്തും!<br />
<br />
പ്രണയമഴ വീണ്ടും തേടിവരും, <br />
അതുവരെ ഉറങ്ങട്ടെ-യിനി <br />
വ്രണിതമാവാന് ഒരുക്കണം<br />
മനവും ശരീരവും ഹൃത്തും! <br />
<br />
ഒരുപക്ഷേ, മഴ തേങ്ങിപ്പറയും-<br />
വേര്പാട് മൃത്യുവെന്നറിയുക!<br />
കൈത്തണ്ടയിലെ നേര്ത്ത പോറലില്<br />
പ്രണയം ചുവപ്പായി ഒഴുക്കുകയന്നേരം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com24tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-62939067079990798262010-01-17T00:36:00.000+05:302010-01-17T00:36:20.951+05:30അനാഥ!കരിഞ്ഞുപോയ വയലിന്നിപ്പുറം<br />
അരിയിടാത്ത കലത്തില്<br />
തിളച്ചുമറിയുന്ന ജലം തൂവി<br />
അടുപ്പിലെ തീയണഞ്ഞനാള്<br />
മാവിന്ചില്ലയില് ഊയലാടിയ <br />
അച്ഛന്റെ തുറിച്ച മിഴികളില്<br />
അനാഥമാകുന്ന വീടിന്നപ്പുറം <br />
വായ്പകളുടെ ഗണിതം!<br />
<br />
കായകളരച്ചുചേര്ത്ത കാപ്പി <br />
വിയര്പ്പായി ശരീരം പുറന്തള്ളവേ <br />
ചോരയൊഴുകിയ അമ്മയുടെ <br />
ചുണ്ടിലും പുഞ്ചിരിയുടെ മൌനം! <br />
<br />
ഇരുട്ടിന് നഖക്ഷതങ്ങളില് പൊടിഞ്ഞ<br />
നൊമ്പരമഷി പുരണ്ട വര്ത്തമാനചിത്രങ്ങള്ക്ക്<br />
അമ്മയുടെ പുഞ്ചിരിയുടെ ആര്ദ്രതയോ<br />
അച്ഛന്റെ മിഴികളിലെ ഭീതിയോ?<br />
<br />
ഇവിടെയെന് ഏകാന്തമുറിയില്<br />
മരണത്തിനും ഭയമത്രെ,യെത്തിനോക്കാന്!<br />
മരിയ്ക്കാന് കാരണം തേടുന്നവരേ,<br />
എന്നെ സ്വന്തമായെടുത്തുകൊള്ക!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-64426872832238860662010-01-12T00:00:00.000+05:302010-01-12T00:00:36.059+05:30അധിനിവേശംനിന്റെ അധിനിവേശം <br />
വന്ധ്യമാക്കിയ എന്നിലെ കവിത, <br />
ഒഴിഞ്ഞ മഷിക്കുപ്പിയില്<br />
മൃതിതേടിയിന്നലെയകന്നു.<br />
<br />
എഴുതാത്ത പേന കൊണ്ടെഴുതിയ<br />
കവിതയിലെ അക്ഷരങ്ങള് തേടി <br />
പാതയോരത്തെ ചാലുകളില്<br />
ഉന്മാദിയായലഞ്ഞ നീയിന്നലെ,<br />
<br />
ഇരുട്ടിന് കറുത്തവസ്ത്രമണിഞ്ഞ്<br />
അടയ്ക്കാത്ത പൂമുഖവാതിലില്<br />
നിശ്ശബ്ദം പെയ്യുന്ന മിഴികള്<br />
അടയുന്ന നേരം മാത്രമണഞ്ഞു!<br />
<br />
ചന്ദനമുട്ടികളില് പടര്ന്ന് നീ<br />
മനസ്സിന്റെ ചുണ്ടുകളില്<br />
പ്രണയവിഷം ഇറ്റുവീഴ്ത്തി<br />
നോവുമാത്മാവില് നഖങ്ങളാഴ്ത്തി<br />
പുണര്ന്നെന്നെ സ്വന്തമാക്കുക!<br />
<br />
നിന്റെ അധിനിവേശത്തില്<br />
ഞാന് ഇനി നീയാവട്ടെ!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com20tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-58652731260456184962009-12-26T16:49:00.000+05:302009-12-26T16:49:35.302+05:30പ്രണയം...നിറയിരുട്ടില്, നീ കൊളുത്തിയ<br />
പ്രണയച്ചെരാതിന് വെളിച്ചത്തുരുത്തിലെ <br />
നിഴല്പേക്കോലങ്ങളില് പറയാതെപോയ <br />
പ്രണയത്തിന്റെ മുഖങ്ങള്!<br />
<br />
കടുത്തവേനലില്, ജീവിതച്ചാലില് <br />
വരണ്ടുണങ്ങിയ പ്രണയമഴ<br />
'നഷ്ടപ്രണയ'മെന്ന വാക്കുതടങ്കലില്<br />
ഇരുണ്ടമേഘമായ് നീറിയുറഞ്ഞു.<br />
<br />
എന്റെ പ്രണയമെഴുതാനുള്ള<br />
അക്ഷരങ്ങളില് മഷി പുരട്ടാന് <br />
ഭാഷയ്ക്ക് നിറമില്ലെന്ന നിന്മൊഴി <br />
ഡയറിത്താളില് കറുപ്പായുറങ്ങുന്നു!<br />
<br />
പ്രണയത്തിന് മരണമില്ലെന്നറിയുന്നനേരം<br />
അറിയുന്നു മരണത്തിന് പ്രണയം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com26tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-75741922383582477312009-11-28T11:23:00.000+05:302009-11-28T11:23:31.414+05:30വൃദ്ധസദനങ്ങള് പറയാതിരിക്കുന്നത്...നിറമിഴികള് തുടയ്ക്കാതെ <br />
മൂകയാത്രാമൊഴി നേരുന്ന അച്ഛന്<br />
പിന്വിളി വിളിക്കാതെ തേങ്ങി!<br />
ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നവന്റെ ചങ്കിടിപ്പറിയാത്ത<br />
മക്കള്, പിന്നിടുന്ന നീണ്ട വഴികളില്<br />
അച്ഛനെ ഓര്മ്മകളായ് എഴുതിച്ചേര്ക്കും!<br />
<br />
ജീവിതപ്പാത്രത്തില് വരകളും കുറികളും<br />
നിറങ്ങളും ചാര്ത്തി, തലമുറകള്<br />
'ആധുനികകല'യുണ്ടാക്കി രസിക്കുംനേരം<br />
പിന്നിക്കീറിയ ഓര്മ്മക്കടലാസിലെ<br />
മങ്ങിയ അക്ഷരങ്ങള്ക്ക് അര്ത്ഥം<br />
തുന്നിച്ചേര്ക്കുകയായിരുന്നു,<br />
രക്തം വിറ്റ് ജീവിതം കരുപ്പിടിച്ചവന്!<br />
<br />
വയോജനശാലകളില് മരിച്ചുവീഴുന്ന<br />
ദു:ഖകണങ്ങള് പെറുക്കിയെടുത്ത്<br />
ആവര്ത്തനചരിതമെഴുതാന്<br />
അവതാരങ്ങള് മറന്നുപോകുംകാലം<br />
കൃത്രിമക്കൂട്ടുകള് ചാലിച്ചുചേര്ത്ത<br />
വലിയ കൊളാഷുകളിലെ<br />
തമോഗര്ത്തങ്ങളില് പണിതുയര്ത്തും<br />
'വിരമിക്കല് വീടു'കളില്<br />
ആധുനികതയെ ചില്ലിട്ടുമൂടി<br />
'അത്യന്താധുനികം' പല്ലിളിക്കും.തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-69766376807276479392009-11-13T17:59:00.000+05:302009-11-13T18:01:02.893+05:30പ്രണയം പുഷ്പിക്കുന്ന വഴിത്താരകള്പഴകിദ്രവിച്ച ഗോവണി കയറി<br />പ്രണയഹാരം അണിയാന് നേരം<br />ഒരു കാലിടറലില് വീണുപോയേക്കാവുന്ന<br />ആഴങ്ങളെക്കുറിച്ചായിരുന്നു<br />അവരുടെ ചിന്ത!<br /><br />സ്നേഹത്തിന്റെ ഉത്തുംഗതയിലും<br />പിന്തുടരുന്ന വേര്പാടിന്റെ ഭയം<br />അരിച്ചെത്തുന്ന തണുപ്പായി<br />മനസ്സിനെ മരവിപ്പിച്ച്നേരം<br />ചോര്ന്നുപോകുന്ന പ്രണയത്തിന്റെ<br />ചോര കാണാനാവാതെ<br />വിപരീതദിശകളിലേക്ക്<br />അവര് നടന്നു.<br /><br />പെയ്ത മാനം ചാലിക്കുന്ന<br />നിറക്കൂട്ടുകള് കണ്ട്<br />പെയ്യാത്ത മാനത്തിന്റെ<br />ഉരുണ്ടുകൂടിയ ദു:ഖം ചിരിച്ചോതി-<br />''നീണ്ടുപോകുന്നതെങ്കിലും<br />ഉരുണ്ട ഭൂമിയിലെ വഴികള്ക്ക്<br />കൂട്ടിമുട്ടാതിരിക്കാനാവില്ല...!''<br /><br />പ്രണയം പുഷ്പിക്കുന്നത്<br />കൈകോര്ത്തുപിടിച്ച് നടന്നു-<br />നീങ്ങുന്ന വഴിത്താരകളിലല്ല;<br />വേര്പാടിന്റെ ഏകാന്തവിജന-<br />താഴ്വരകളിലത്രെ!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-38989979032881667572009-09-07T22:44:00.000+05:302009-09-07T22:45:18.678+05:30ബൂമറാംഗ്മാനത്തോളമെത്തിയ കല്ക്കഷ്ണം<br />യാത്രതീര്ന്ന നിമിഷാര്ദ്ധനേരം<br />ഉയരം ‘താഴ്ച‘യെന്നറിയാതെ<br />താഴേക്കുനോക്കിയാര്ത്തുചിരിച്ചു!<br /><br />വിളിക്കാതെ വന്ന വിരുന്നുകാരന്റെ<br />ചിരി നോക്കി മാനം മുഖം കറുപ്പിച്ചു!<br />വെറുപ്പുപടര്ന്ന നീരില് കുളിച്ച്<br />തേങ്ങിക്കരഞ്ഞ് തിരിച്ചുപോരുന്ന <br />കല്ക്കഷ്ണത്തിന് ഭൂമിയുടെ പ്രണയം <br />നിഷേധിക്കാന് ഇനിയാവില്ല!<br /><br />ഹേ ബൂമറാംഗ്, പുറപ്പെടുന്നയിടത്ത്<br />നീ തിരിച്ചെത്തുക! അതത്രെ പ്രണയം!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com22tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-54223406181047757712009-08-07T21:17:00.001+05:302009-08-07T21:35:16.099+05:30കലണ്ടര് ഓര്മ്മിപ്പിക്കുന്നത്....മരണമടഞ്ഞ ദിനങ്ങളുടെ<br />വേര്പാടുദു:ഖത്തിലായിരിക്കും<br />കലണ്ടറിലെ ദിനങ്ങള്<br />കറുത്തുപോയത്!<br /><br />ദിനങ്ങള്ക്കിടയിലെ ഭിന്നകങ്ങള്<br />പുറത്തുവരാനാവാതെ<br />തളര്ന്നുറങ്ങുമ്പോള്<br />ചിലയോര്മ്മകളുടെ <br />രക്തസാക്ഷിത്വം <br />ചുവന്ന മഷിപുരട്ടി <br />ചോര മണപ്പിച്ച്<br />നരയ്ക്കാതെ കുഴങ്ങുന്നു!<br /><br />മരിച്ച ഇന്നലെകള്ക്കും<br />സ്വപ്നങ്ങള് നിറച്ച <br />നാളെകള്ക്കുമിടയില്<br />സമചതുരക്കള്ളിയില് വിശ്രമിച്ച്<br />സ്വയം നീറി നീറി,യുറങ്ങി<br />ഇന്നുകള് ചരിത്രമാകും!<br /><br />പ്രവചിക്കപ്പെട്ട ഭാവിയില്<br />മരണം കണ്ട കലണ്ടര്<br />നിറങ്ങള് നിഷേധിക്കപ്പെട്ട്<br />ആണികളില് തൂങ്ങിമരിക്കുന്നനേരം<br />മഴയായും മഞ്ഞായും <br />വെയിലായും പ്രകൃതി <br />കലണ്ടറിന്റെ വേദന<br />കരഞ്ഞുതീര്ക്കുന്നു!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-49905345964093074982009-07-30T22:12:00.000+05:302009-07-30T22:14:27.352+05:30കറുപ്പിന്റെ നിറക്കൂട്ടുകള്മാലാഖമാര് കാവലില്ലാത്ത <br />അമാവാസിയില്, ഒരു <br />മണ്ചെരാതുവെട്ടത്തില്<br />പിറന്നതുകൊണ്ടത്രെ <br />ഞാന് കറുത്തുപോയത്.<br /><br />എന്റെ നിറത്തില് സുന്ദരിയായ<br />കാര്കൂന്തല് വെട്ടിമാറ്റിയ ഞാന് <br />കണ്ട കണ്ണാടിയും അന്ധമായിരുന്നു!<br /><br />ഉടഞ്ഞ ചില്ലുകളില് പതിഞ്ഞ <br />ചിതറിയ പ്രതിബിംബക്കറുപ്പില്<br />പടര്ന്ന ചോരയില്, തിഥികള് <br />അടര്ന്നുവീണ് അഗ്നിശുദ്ധി വരുത്തി,<br />ഈറന് മാറ്റി തിരിച്ചുപോയി! <br /><br />അമ്മയുടെ, അച്ഛന്റെ <br />ഹൃദയത്തിന് നെരിപ്പോടില്<br />വെന്ത സ്വപ്നങ്ങളുടെ വെളുപ്പ് <br />കൈകൊട്ടി വിളിക്കുന്നു-<br />കറുപ്പ്, കറുത്തുസുന്ദരമാകുന്നു!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com18tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-84425724868965348452009-07-26T13:40:00.000+05:302009-07-26T13:57:38.550+05:30മറവി സ്മൃതികളോട് പറയുന്നത്...മനസ്സ് മുന്പേ നടന്ന പാതകളില്<br />മാര്ഗ്ഗം തേടിയ വര്ഷാദ്യപാദങ്ങളെ <br />കളിയാക്കിച്ചിരിച്ച കാലവും, <br />വര്ഷാന്ത്യങ്ങളായി മറവിയില് <br />കൊഴിഞ്ഞുവീഴുന്നു! <br /><br />‘മരിച്ച‘ ഓര്മ്മകളില് <br />അക്ഷരങ്ങളായുറഞ്ഞവരും,<br />‘ജീവിക്കുന്ന‘ ഓര്മ്മകളില്<br />വര്ഷപാതമായി വന്ന്<br />വേനലിന്റെ കൊടുംചൂട്<br />തേടി യാത്ര നടത്തുന്നവരും <br />മറവിയില് വിലീനമാകുന്നു!<br /><br />മറവിയുടെ ആഴങ്ങളില്,<br />വാക്കുകളില് വേനല്മഴ നിറച്ച്<br />ഏകാന്തരാവിലുറക്കുപാട്ടായി <br />സ്മൃതികള് സംഗീതമുതിര്ക്കുന്ന നേരം<br />കൊഴിഞ്ഞുവീണ വര്ഷാന്ത്യങ്ങള് <br />വര്ഷാദ്യങ്ങളായി തിരിച്ചുവരും! <br /><br />ഇത് മോക്ഷത്തിന്റെ ദിനം-<br />മനസ്സിന് ശരീരത്തില് നിന്നും;<br />ഓര്മ്മകള്ക്ക് മറവിയില് നിന്നും!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com12tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-81184363433881935412009-07-09T22:53:00.001+05:302009-07-09T22:56:47.015+05:30മഴ മൂളാത്ത മേഘമല്ഹാര്നിരത്തിലെ മൂലയില് <br />കിടന്ന അച്ഛന്റെ <br />കോടിയ വായില്<br />നിറഞ്ഞ മഴ, ഒരുപിടി <br />സ്വപ്നങ്ങള് നനച്ചു-<br />കുതിര്ത്ത് ഒഴുകി.<br /><br />ഓട്ടിന്പുറത്ത് <br />തിമിര്ത്ത മഴയോടൊപ്പം <br />മേഘമല്ഹാര് <br />മൂളിയ അമ്മയുടെ <br />നെറ്റിയിലൂടെ ഒഴുകി <br />ഒരു മഴത്തുള്ളി<br />സിന്ദൂരം മായ്ച്ച് <br />മരിച്ചു വീണു.<br /><br />നിലയ്ക്കാത്ത മഴയുടെ<br />സംഗീതത്തില് സ്വന്തം താളം <br />അറിയാതെ കുഴങ്ങിയ <br />അമ്മയെ തേടി, പുറത്ത് <br />മഴ നനഞ്ഞുമയങ്ങിയ<br />അച്ഛന്റെ മൂകതയില്<br />‘പായ‘യില് വീഴുന്ന <br />മഴയുടെ സംഗീതം വിറച്ചു!<br /><br />മഴയെ പ്രണയിച്ചു നടന്ന <br />അമ്മയുടെ വഴികള് <br />സിന്ദൂരം വീണ്<br />ചുവന്നിരിക്കുന്നു!<br />ലോകം കാണാതെ <br />തിരിച്ചുപോയ <br />കുഞ്ഞുസ്വപ്നങ്ങളുടെ <br />ചോര വീണു ചുവന്ന <br />വഴികളില് ഇനിയും മഴ പെയ്യും-<br />മേഘമല്ഹാര് ഇല്ലാത്ത<br />വെറും മഴത്തുള്ളികള്!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com16tag:blogger.com,1999:blog-1786803081432402419.post-88454771421262376742009-07-09T22:53:00.000+05:302009-07-09T22:56:40.052+05:30മഴ മൂളാത്ത മേഘമല്ഹാര്നിരത്തിലെ മൂലയില് <br />കിടന്ന അച്ഛന്റെ <br />കോടിയ വായില്<br />നിറഞ്ഞ മഴ, ഒരുപിടി <br />സ്വപ്നങ്ങള് നനച്ചു-<br />കുതിര്ത്ത് ഒഴുകി.<br /><br />ഓട്ടിന്പുറത്ത് <br />തിമിര്ത്ത മഴയോടൊപ്പം <br />മേഘമല്ഹാര് <br />മൂളിയ അമ്മയുടെ <br />നെറ്റിയിലൂടെ ഒഴുകി <br />ഒരു മഴത്തുള്ളി<br />സിന്ദൂരം മായ്ച്ച് <br />മരിച്ചു വീണു.<br /><br />നിലയ്ക്കാത്ത മഴയുടെ<br />സംഗീതത്തില് സ്വന്തം താളം <br />അറിയാതെ കുഴങ്ങിയ <br />അമ്മയെ തേടി, പുറത്ത് <br />മഴ നനഞ്ഞുമയങ്ങിയ<br />അച്ഛന്റെ മൂകതയില്<br />‘പായ‘യില് വീഴുന്ന <br />മഴയുടെ സംഗീതം വിറച്ചു!<br /><br />മഴയെ പ്രണയിച്ചു നടന്ന <br />അമ്മയുടെ വഴികള് <br />സിന്ദൂരം വീണ്<br />ചുവന്നിരിക്കുന്നു!<br />ലോകം കാണാതെ <br />തിരിച്ചുപോയ <br />കുഞ്ഞുസ്വപ്നങ്ങളുടെ <br />ചോര വീണു ചുവന്ന <br />വഴികളില് ഇനിയും മഴ പെയ്യും-<br />മേഘമല്ഹാര് ഇല്ലാത്ത<br />വെറും മഴത്തുള്ളികള്!തേജസ്വിനിhttp://www.blogger.com/profile/17862389664032001094noreply@blogger.com3